De Kampina heeft een afwisselende natuur, je kan er zowel vennen, heidevelden als bos vinden. Er zijn een aantal vennen waar je langs komt op de route, het Kogelvangersven, de Huisvennen en de Zandbergsvennen. Veel vennen zijn ontstaan in de laatste ijstijd. Door de wind vormde zich er zandheuvels en laagtes, waar water bleef staan. De bodem van leem zorgde ervoor dat het water niet weg liep en zo ontstond er een ven. Het Kogelvangersven en de Zandbergsvennen zijn voorbeelden van vennen die in de laatste ijstijd zijn ontstaan op deze manier. De Huisvennen zijn ontstaan door toedoen van de mens. Dit zijn plaatsen waar vanaf de 14de eeuw turf werd gestoken om brandstof voor kachels in huizen te winnen. Een derde soort ven (het Belversven en het Winkelsven op de Kampina) is een restant van het smeltwaterdal van de rivier de Beerze, maar hier komt deze route niet langs.

Langs de route zijn twee monumenten te vinden. Het eerste monument dat je tegenkomt zit aan het begin van de route, dit is een verzetsmonument. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben er Amerikaanse soldaten ondergedoken gezeten op de Kampina. Het omliggende gebied was nog in handen van de bezetters, maar de Kampina met haar verraderlijke vennen was betrekkelijk veilig voor een ieder die het gebied goed kende. De Amerikanen lagen verstopt onder tentzeil. Voedsel werd onder andere verstopt in melkbussen naar de Kampina gebracht. Dit is wat er dan ook te zien is op het monument, een fietser met melkbussen, als herinnering aan de leden van het verzet die de Amerikanen geholpen hebben. Het tweede monument is een grafmonument bij de Zandbergsvennen. Dit grafmonument is van één van de oprichters van Natuurmonumenten, Pieter Gerbrand van Tienhoven. De route is naar hem vernoemd en dat is niet vreemd als je bedenkt dat hij de Kampina een van de mooiste plekken van Nederland vond. Mede dankzij Van Tienhoven zijn de natuurgebieden de Kampina en de Oisterwijkse Bossen en Vennen aangekocht door Natuurmonumenten en zijn deze gebieden al meer dan een eeuw beschermde natuurgebieden.

Langs de route staan op diverse plekken bankjes om te genieten van de mooie natuur van de Kampina. Bij elk bankje is er weer iets anders te zien en er is ook naast bijna elk bankje ruimte gemaakt voor een rolstoel. Over het algemeen zijn de paden erg goed begaanbaar, maar er is een punt waar het pad flink schuin afloopt. Daarnaast is er een klaphek om de grote grazers binnen te houden, maar deze is gemakkelijk open te duwen. De route start links van de invalidenparkeerplaatsen en is gemarkeerd met rode pijlen. Wij vonden het een hele mooie route door de afwisseling tussen vennen, heide en bos.