In de provincie Zeeland ligt de natuur van de Manteling van Walcheren. Dit natuurgebied tussen Domburg en de Veersegatdam heeft duinen, strand, watertjes en de duinbossen waar deze route doorheen gaat. Wij volgden het familiepad, dat met gele schildjes is gemarkeerd. De blauwe route van 3,7km hebben wij nog niet getest, maar we begrepen dat deze waarschijnlijk ook redelijk toegankelijk is met een rolstoel.

Het familiepad start vanaf het parkeerterrein. Hier zijn 4 invalidenparkeerplaatsen waar je gratis mag parkeren. Op de overige parkeerplaatsen is een deel van het jaar betaald parkeren van toepassing. Op de parkeerplaats is ook een invalidentoilet aanwezig. Vanaf het parkeerterrein volg je het pad langs Kasteel Westhove. Op de kruising ga je rechtsaf en meteen weer rechts het half verharde pad van de gele route in.

Wanneer je weer op het brede pad komt zie je rechts van het pad de restanten van een bunker uit de tweede wereldoorlog. Waarschijnlijk is dit een kabelbunker geweest. Tussen de verschillende bunkers liepen telefoonkabels, als je goed kijkt kun je in een van de bomen nog een paar isolatoren zien waar de kabels in de tweede wereldoorlog langs op liepen.

Je volgt het grote pad richting twee klaphekken. Deze hekken staan op de grens tussen Buitenplaats Westhove en Buitenplaats Berkenbosch. De klaphekken gaan vrij zwaar, maar kunnen zowel naar je toe als van je af worden geopend. Volg het grote pad en iets verderop ga je linksaf richting een vijver. Op het eerste gezicht is het gewoon een vijver in het bos, maar al voor 1753 was deze plek het midden van een sterrenbos. Rond 1857 is het sterrenbos vervangen door de nieuwe tuin en rond die tijd is waarschijnlijk ook deze vijver aangelegd.

Het pad gaat verder, je komt nu op een punt dat je rechtsaf de duinen in kunt. Het pad naar boven is redelijk goed begaanbaar en het uitzicht is prachtig. De zee kun je net niet zien omdat er nog een duinenrij tussen het pad en de zee ligt. We hebben het pad door de duinen niet verder gevolgd, dit pad ziet er redelijk goed uit, maar mogelijk kom je wel wildroosters tegen. Het uitzicht over de duinen is dus een kort heen-en-weertje dat we niet op de kaart hebben opgenomen. Vanaf dit punt volgt de route een (onverplicht) fietspad. Hier ligt meer zand over de half verharding en het pad is heuveliger dan op het eerste deel van de route. Aan het begin en einde van dit stuk kruis je een ruiterpad, hier is de route wat mul. We raden daarom aan een begeleider mee te nemen.

Op een gegeven moment kom je bij de splitsing waar de gele route linksaf gaat richting Kasteel Westhove. Nu kom je in de tuin van Landgoed Westhove. Via een brug over de grote vijver slinger je richting het kasteel. De brug is een zogenaamde folly, gemaakt om er uit te zien als een oude brug maar eigenlijk is deze brug heel jong! De eerste brug is hier rond 1810 gebouwd, vervolgens ingestort en herbouwd. aan het einde van de tweede wereldoorlog is de brug door de Duitsers opgeblazen en een boswachter heeft van de brokstukken in 1961 weer een brug gebouwd. In 2012 werd de huidige brug gebouwd, deels van beton en deels van stenen van de eerdere bruggen. Even verderop gaat de gele route via een brug (1.2m breed) over het water. Hier is het pad slechts 70cm breed. Wij kozen ervoor om iets om te lopen en het bredere pad te volgen.

Aan het einde van de route kom je langs de Orangerie van Kasteel Westhove. Hier is museum Terra Maris te vinden. Je kunt hier bij het museumcafé terecht voor een kopje koffie of thee. Tot slot kom je langs Kasteel Westhove zelf. Kasteel Westhove dateert uit de 13de eeuw. Het was tot aan de Tachtigjarige Oorlog in bezit van de Abdij te Middelburg en er werden in deze tijd ook veel belangrijke gasten ontvangen, zoals Graaf Floris V (1290), Filips de Schone (1500) en Keizer Karel V (1505, 1540). In de Tachtigjarige Oorlog is het kasteel in handen geweest van zowel de Spaanse bezetting als de Watergeuzen en hierbij is het kasteel zwaar beschadigd geraakt. Na deze oorlog werden de tuinen aangelegd en werd het kasteel ingrijpend verbouwd. Aan het eind van de 19de eeuw is het kasteel een herstellingsoord voor zieke kinderen geworden en deze functie heeft het tot in de tweede helft van de 20ste eeuw behouden. Sinds 1985 is het kasteel in gebruik als overnachtingsplaats, eerst zat er een jeugdherberg, inmiddels een hostel van StayOkay.

Al met al een mooie route door het duinbos van de Manteling van Walcheren. Op de route kom je een paar klaphekken tegen, hier en daar is het pad iets zanderig en bij de kruisingen met de ruiterpaden is het pad iets beschadigd. Op een klein stukje van de gele route is het pad wat te smal geworden doordat het gras eroverheen groeit. Hier hebben we een kleine omweg genomen over bredere paden. Ook zijn er een aantal hellingen in het pad, zeker als je ook nog het duingebied in wilt gaan. We vinden het een mooie route door een gebied met een rijke historie.