Deze route neemt je mee over het Jaagpad langs de Kromme Rijn, tussen Utrecht en Bunnik. Een bijzonder gebied dat niet was ontstaan als men 15 kilometer verderop - in Wijk bij Duurstede - geen stadsgracht had aangelegd!

Een woord vooraf: Op deze route kom je meerdere bruggen tegen. Enkele van deze bruggen zijn slechts één meter breed. De bruggen hebben maar aan één zijde een brugleuning, de andere zijde heeft geen opstaande rand. De meeste van deze bruggen hebben een stevige helling voor en voorbij de brug en hier en daar is een opstaande rand tussen pad en brugdek (de hoogste rand is 4 centimeter). Verder zijn er enkele klaphekken (doorgang één meter breed) en fietssluizen (zigzag-hek, de smalste meet 80 centimeter, maar heeft ook een houten klaphek, de meesten hebben breedte van 90 centimeter tot een meter). Het is daarom noodzakelijk een begeleider mee te nemen wanneer je deze route wilt volgen!

De route start bij parkeerplaats Oud Amelisweerd, hier zijn twee gehandicaptenparkeerplaatsen aanwezig. Vanaf de parkeerplaats volg je de brede laan richting landhuis Oud Amelisweerd. Hier kom je langs bakkerij en restaurant De Veldkeuken, hier is een toegankelijk toilet aanwezig. Vanaf de vijfsprong achter het landhuis neem je het pad schuin linksaf, de Domlaan. Vroeger kon je vanaf deze laan in de verte de Domtoren zien staan, vandaar de naam. Aan het einde van de Domlaan ga je door het klaphek en volg je het pad in de richting van het witte landhuis: Nieuw Amelisweerd. Via een brug steek je de Kromme Rijn over en zo kom je op het Jaagpad. Vroeger was het Jaagpad bedoeld voor de trekpaarden die de trekschuit trokken. Tegenwoordig is dit pad een halfverhard voetpad.

De Kromme Rijn loopt vanaf de Nederrijn bij Wijk bij Duurstede naar Utrecht. Zo'n 2000 jaar geleden was de Kromme Rijn onderdeel van de noordgrens van het Romeinse Rijk in Nederland. In het jaar 1122 heeft bisschop Godebald de Kromme Rijn laten afdammen, om het achterliggende land om te kunnen vormen tot landbouwgrond. Hierdoor is de Kromme Rijn uiteindelijk droog komen te staan. In de 14de eeuw kreeg Wijk bij Duurstede haar stadsrechten en werd er begonnen met de aanleg van de stadsmuur en grachten. De aanleg van de grachten heeft ertoe geleid dat de Kromme Rijn weer vol kon stromen.

In de tweede helft van de 19de eeuw is de Kromme Rijn verruimd, oftewel breder en dieper gemaakt. Via een inundatiekanaal en inundatiesluis werd de Kromme Rijn ook weer direct op de Nederrijn aangesloten. Deze aanpassingen zijn gedaan voor de Nieuwe Hollandse Waterlinie, waar de Kromme Rijn een onderdeel van is. Een ander onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie is Fort bij Rijnauwen, waar deze route langs komt. Fort bij Rijnauwen is het grootste fort van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Na de Tweede Wereldoorlog werd het fort afgesloten en kreeg de natuur vrij spel. Hierdoor is het fort een veilige haven geworden voor vele dier- en plantensoorten.

Wanneer je voorbij het fort bent kom je langs Theehuis Rhijnauwen. Hier kun je terecht voor een pannekoek of wat te drinken. Het theehuis is in 1921 gebouwd, toch heeft men het ondanks de leeftijd van het pand voor elkaar gekregen een toegankelijk toilet mogelijk te maken. Hiervoor is het wel nodig om even de bediening aan te spreken: het toegankelijke toilet bevind zich in de kelder van het theehuis en is te bereiken via een speciale rolstoellift die langs de trap omhoog en omlaag kan. Er ligt bij de ingang van het theehuis grind, maar dit is goed ingelopen en daardoor niet mul.

Vanaf het theehuis volg je het voetpad langs de Kromme Rijn of een van de fietspaden om bij landgoed Oud Amelisweerd terug te komen.