Opnieuw getest in oktober 2025! De eerste keer liepen we deze route in december 2022, op een regenachtige dag. Nu - in oktober 2025 - hebben we de route op een wat warmere, bewolkte na zomerdag getest. De relevante foto's van 2022 hebben we behouden en natuurlijk hebben we nieuwe foto's toegevoegd.

Ingeklemd tussen Nunspeet en de A28 ligt een bosgebied dat onderdeel is van de Veluwe. De route start bij het Bezoekerscentrum Nunspeet. Tegenover het bezoekerscentrum is een parkeerterrein. Hier zijn drie gehandicaptenparkeerplaatsen aanwezig; waarvan er twee smaller zijn dan de reguliere parkeerplaatsen. De reguliere vakken zijn 2,4 meter breed, twee van de gehandicaptenparkeerplaatsen zijn slechts 2,25 meter breed. Vanaf het bezoekerscentrum slingert een geasfalteerd door het bos. Langs het pad staan op verschillende plekken toegankelijke picknicktafels. De route is gemarkeerd met bordjes met een rolstoel-pictogram.

De bossen op de Veluwe zijn ontstaan doordat er vroeger veel hout nodig was. Hout werd vroeger voor bijna alles gebruikt: meubels, huizen, verwarming, het stutten van de mijngangen, en nog meer dingen. Er was dus heel veel hout nodig. Aan het einde van de 19de eeuw kwam het besef dat er méér hout nodig was, dus er moest meer bos komen. De Veluwe bestond op dat moment uit zandduinen en daarom werd het gebied gekozen als plek om nieuw bos aan te planten. In 1899 werd Staatsbosbeheer opgericht om ervoor te zorgen dat er voldoende hout beschikbaar zou zijn. De bossen bij Kootwijk, Garderen en Nunspeet zijn voorbeelden van de bossen die zijn aangelegd om de zandduinen te beteugelen en tegelijkertijd Nederland van hout te voorzien.

Inmiddels zijn de bossen op de Veluwe het huis van een grote hoeveelheid wilde dieren, waaronder de zogenaamde 'Big Five' van Nederland: het edelhert, het wilde zwijn, de moeflon, de ree en sinds kort ook de wolf. Maar ook kleinere zoogdieren, zoals de vos, de das en de boommarter voelen zich erg thuis op de Veluwe. Zowel in 2022 als bij ons bezoek in 2025 viel ons de hoeveelheid paddenstoelen (en zwammen) langs de route op. Tijdens ons tweede bezoek hebben we 20 verschillende soorten kunnen ontdekken!

Bij ons bezoek in 2022 waren sommige paden wat hobbelig doordat boomwortels het asfalt omhoog hadden gedrukt. Inmiddels zijn deze hobbelige stukken vervangen door een vlakke klinkerbestrating. De route is daardoor weer goed begaanbaar. Aan het begin van de route is langs het bezoekerscentrum een helling naar beneden, die je op de terugweg weer omhoog moet. Een begeleider kan hier prettig zijn. Op de rest van de route zijn enkele kleine hellingen te vinden.