In Maastricht ligt een bijzonder fort: Fort Sint Pieter. Het fort werd in 1702 gebouwd om de stad Maastricht te verdedigen. Tot 1867 had het fort een militaire functie, tegenwoordig is het een toeristische trekpleister. Een fort mag natuurlijk niet door de vijand worden veroverd en daarom ligt dit fort bovenop een berg. Om het fort te bereiken moet je dan ook een 200 meter lange weg omhoog volgen. Let op: houdt het rechter pad aan! Het fort zelf is niet toegankelijk met een rolstoel, wel is er een invalidentoilet aanwezig (melden bij de balie voor toegang tot het invalidentoilet). Ook kun je bij het fort een kop koffie of thee krijgen. Tussen de muren van het fort ligt een deels rolstoeltoegankelijk pad, zo krijg je toch een beeld van dit bijzondere verdedigingswerk.

Vanaf het parkeerterrein onderaan het fort volg je de Luikerweg. Op het parkeerterrein bij het fort zijn verschillende invalidenparkeerplaatsen aanwezig. Let op: het is hier betaald parkeren. Ook hier kom je een stevige helling tegen van 250m lang. Bovenaan deze helling zijn nog vier invalidenparkeerplaatsen, de korte route start bij deze parkeerplaatsen.

Nadat je de helling bent opgeklommen kom je op het plateau. Hier golft het pad wat op en neer maar grote hellingen zijn er vanaf dit punt niet meer. Na ongeveer 350 meter kom je bij een afslag naar rechts, hier is uitkijkpunt de Kiekoet. Vlakbij deze afslag staat het watertappunt. De watertap is vanuit de rolstoel lastig te bedienen. Vanaf hier kijk je uit over de Oehoevallei. Deze vallei heet zo omdat er al sinds 1997 oehoes broeden, ook andere dieren hebben deze vallei ontdekt en zo komen er naast de Oehoe ook ijsvogels, vossen en reeën voor in dit gebied.

De route gaat verder via de Luikerweg naar het uitkijkplatform over de groeve. Er is een kleine helling naar beneden waarna je op het platform komt dat uitsteekt over de groeve. Tussen 1926 en 2018 werd in dit gebied mergel afgegraven. Mergel is een grondstof voor cement en heel veel Nederlandse huizen zijn dan ook gebouwd met cement dat is gemaakt met de grondstoffen uit dit gebied. Nu er geen mergel meer afgegraven wordt krijgt de natuur de ruimte. De groeve ligt lager dan de Maas, daardoor moet er continue water uit de groeve worden gepompt, anders zou het gebied in een groot meer veranderen. Juist door het gebied leeg te pompen krijgen bijzondere planten- en diersoorten een kans.

Vanaf het uitkijkplatform kun je nog een eindje door: je komt dan bij Hoeve Lichtenberg, die gebouwd is naast de ruïne van kasteel Lichtenberg. Helaas is de ruïne niet rolstoeltoegankelijk, voor de hoeve is nog wel een uitkijkpunt. Mocht je de standaard route van 3,4 kilometer te kort vinden dan is verlengen dus prima mogelijk.

Langs de route staan geen bankjes of picknicktafels. Langs de route is ook een honden-losloopgebied te vinden. De route van 6 kilometer komt hier doorheen. De paden in dit losloopgebied zijn half verhard en goed toegankelijk.