Aan de kust van Schouwen-Duiveland is Boswachterij Westerschouwen te vinden. In dit duinbos ligt een familiepad dat volledig verhard is. De route neemt je mee door het grootste bosgebied van Zeeland. Rond het jaar 1920 werden er in de duinen bomen geplant waardoor dit bos ontstond. Sinds de jaren 70 is het gebied in beheer van Staatsbosbeheer. Omdat de route door een duingebied gaat zijn er verschillende stevige hellingen in de route. Gelukkig is het pad volledig verhard waardoor de korte route goed te volgen is.

Wij zijn gestart vanaf het grote parkeerterrein naast de rotonde. Hier is het betaald parkeren van 1 april t/m 31 oktober. Op dit parkeerterrein zijn twee invalidenparkeerplaatsen te vinden. Ook is er bij het parkeerterrein een toiletgebouw mét invalidentoilet. Vanaf het parkeerterrein kom je via de stoep bij de ingang van Boswachterij Westerschouwen. Wanneer je over een invalidenkaart beschikt is het ook mogelijk bij deze ingang gebruik te maken van de vier invalidenparkeerplaatsen.

In dit gebied zijn twee routes aanwezig, we hebben beide routes gevolgd en de korte route is goed toegankelijk en volledig verhard met een 1,1 meter breed asfalt pad. Wel is het vanwege de stevige hellingen en het stuifzand dat hier en daar op het pad kan liggen verstandig om een begeleider mee te nemen. Langs de route zijn geen rustpunten of toegankelijke bankjes.

Bij de lange route hebben we een waarschuwing: na ongeveer 4 kilometer gaat deze route over twee wildroosters heen. Het klaphek naast het wildrooster staat in mul zand en is daardoor met een rolstoel niet toegankelijk. Bepaal zelf of je een wildrooster over kunt komen. De afstand tussen de spijlen van dit rooster is tussen de 6 en 8 centimeter. Ook komt de lange route door een klaphek dat vanuit een rolstoel lastig te openen is. De lange route volgt het eerste stuk het asfalt pad van de korte route, maar slaat na ongeveer 1,5 kilometer linksaf een tegelpad op. Dit tegelpad is grotendeels 1,2 meter breed. Wel ligt er op deze lange route duidelijk meer stuifzand op het pad. Dit komt omdat de lange route deels langs de rand van het bos en de zandduinen gaat. Het zorgt voor mooie doorkijkjes maar het wildrooster is een zeer moeilijk te nemen obstakel in een familiepad. Eventueel kan het een optie zijn om de lange route tegengesteld te volgen, vanaf Parkeerplaats Het Groene Duin. Je komt dan na 700 meter het wildrooster tegen waardoor je sneller weet of deze route toegankelijk is voor je.

We vinden het een mooi gebied en hadden het geluk om op de korte route een kudde herten tegen te komen.