Het Nationaal Bomenmuseum Gimborn of Von Gimborn Arboretum is in 1924 opgericht door Max von Gimborn. Hij had 47 hectare grond aangekocht in Doorn om hier zijn landhuis en tuin met arboretum te vestigen. Hij had destijds bij zijn huis in Zevenaar al een verzameling bijzondere bomen. Na de beurscrisis in 1929 heeft Von Gimborn 24 hectare moeten verkopen, waardoor er nog 23 hectare over bleef voor het arboretum.

Na het gereedmaken van de grond voor beplanting (in verband met de hoge grondwaterstanden moest er gedraineerd worden) liet Von Gimborn zijn collectie uit Zevenaar overkomen naar Doorn. In de hieropvolgende jaren werd de collectie uitgebreid en het arboretum kreeg ook de status van bijzondere dendrologische attractie. In de jaren voor zijn overlijden in 1964 werd het arboretum steeds meer aan haar lot overgelaten.

De weduwe van Von Gimborn heeft het arboretum verkocht aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Het de collectie in het arboretum is onder leiding van de universiteit flink uitgebreid en het arboretum zelf werd een studielocatie voor vele studenten. Twee grote aanpassingen die gedaan zijn in deze tijd zijn het uitbreiden van het aantal loofbomen en de meer systematische opzet van de collecties. Ook werd het arboretum vanaf 1981 deels opengesteld voor publiek.

In 2009 is het arboretum overgenomen door de Stichting Von Gimborn Arboretum, nadat het werd afgestoten door de universiteit. Er is hard gewerkt aan het aan het in stand houden, verjongen en uitbreiden van de collectie en sinds 2017 is het Von Gimborn Arboretum een geregistreerd museum: Het Nationaal Bomenmuseum Gimborn. De collectie van het arboretum bestaat uit ruim 3000 verschillende soorten bomen en struiken.

Tijdens ons bezoek hebben we twee routes gevolgd: de videorondleiding (ArborTour) en de rode route. De route van de ArborTour komt grotendeels overeen met de blauwe route. Met deze route kom je langs 11 topstokken uit de collectie. Niet alle bordjes met een QR-code van deze route zijn even goed bereikbaar met een rolstoel, maar gelukkig zijn alle filmpjes ook via de website te bekijken. De paden zijn goed toegankelijk en er zijn ook nog diverse paden toegankelijk die niet in één van beide routes zijn opgenomen.

Bij de ingang vind je de museumwinkel, hier is een terrasje waar je kunt genieten van een kopje koffie of thee. Ook is hier een invalidentoilet aanwezig, dit toilet heeft geen alarmkoord maar is verder ruim genoeg en voorzien van steunbeugels.