Deze wandelroute gaat vlak langs de grens met Duitsland. 
Het officiële parkeerterrein is bij Café Restaurant Rijstal Venhof. Hier zijn geen invalidenparkeerplaatsen aanwezig. 
Wanneer je op de Melicker Venweg voorbij het parkeerterrein rijdt kom je iets verderop nog een klein parkeerterrein tegen. Hier is slechts zeer beperkte parkeergelegenheid en de aanwezige invalidenparkeerplaats is in onze ogen onbruikbaar (zie foto). Het voordeel van dit kleine parkeerterrein is dat je een heuvel minder in de route hebt. Als er plek is, dan is het mogelijk handig om hier te parkeren.

De route zelf kan zowel linksom als rechtsom worden gevolgd. Ga je rechtsom dan is de stijgende helling vrij steil, maar daarna is de afdaling wat geleidelijker. Ga je linksom dan is het stijgende gedeelte wat minder steil, maar is het afdalende deel juist steiler. Bekijk voor jezelf wat het prettigste is.
Langs de steile helling zijn overigens een paar rustpunten aangelegd met tegels, zodat je even aan de kant van het pad kunt blijven staan. 

In het gebied graast een schaapskudde. Bij deze kudde loopt een aantal zogenaamde kuddebeschermingshonden. Deze honden zijn er om de wolven bij de schapen weg te houden, ze zijn beslist niet aaibaar! Wanneer je zelf met een hond door het gebied komt dien je je eigen hond kort bij je te houden en niet te dicht in de buurt van de schaapskudde te komen. Toen wij er waren was de schaapskudde achter een hek aan het grazen, maar de kudde kan ook los door het gebied trekken, met de kuddebeschermingshonden daarbij.

Naast de schaapskudde is het gebied ook rijk aan andere diersoorten. Dat komt door de grote afwisseling tussen loof- en naaldbossen, heide, beken en vennen. Deze route komt door zowel bossen als over een heide.

Mooi is ook dat ongeveer halverwege de route een rolstoelvriendelijke picknicktafel is geplaatst. Verder zijn er verschillende bankjes langs de route die ook langs de half verharding staan. De route is goed bewegwijzerd. Omdat het landschap nu eenmaal heuvelachtig is raden we aan om een begeleider mee te nemen. Ook is er op sommige plekken wat los zand over het pad gespoeld, onder dit zand dit wel een stevige ondergrond maar sommige stukken kunnen iets zwaarder zijn. 
Tot slot zijn er een paar wildroosters in de route, waarvan er één te omzeilen is door het naastgelegen hek te nemen. 
Daar waar de route zandpaden en ruiterpaden kruist is de route voorzien van betonplaten, zo zijn deze kruisingen goed te doen.

Al met al een mooie route waar duidelijk goed over is nagedacht, door een mooi natuurgebied.